«Отанды қорғау – интернационалдық борышың» атты Ауған соғысына қатысқан ардагерлермен кездесудің сценариі

«Отанды қорғау - интернационалдық борышың» атты Ауған соғысына қатысқан ардагерлермен кездесудің сценариі

Мақсаты: Оқушыларды туған жерін, Отанын сүюге, халқына адал қызмет етуге тәрбиелеу. Олардың достық, адамгершілік қасиеттерін, патриоттық

сезімдерін дамыту.

Көрнекілігі: шарлар, қанатты сөздер, презентация

Барысы:

І. Ұйымдастыру.

ІІ. Мерекелік әдеби - музыкалық монтаж.

ІІІ. Ауған соғысының ардагерлерімен сұхбат.

ІҮ. Құттықтаулар.

1 - жүргізуші: Ассалаумағалейкум, қан майданда шыңдалған қайсар жүректі

ағалар, тау тұлғалы соғыс ардагерлері!

2 - жүргізуші: Армысыздар, құрметті ұстаздар, оқушылар, бүгінгі

кездесудің құрметті қонақтары!

1 - жүргізуші: Бүгінгі «Отанды қорғау - Интернационалдық борышың» атты Ауған соғысына қатысқан ардагерлермен кездесуге арналған іс - шараға қош келдіңіздер!

2 - жүргізуші: Ауған соғысында интернационалдық борышын өтеген қаншама жас жауынгерлер қаза тапты. Олар да жарық дүниеге, болашақтың қызығына құштар еді. Амал нешік? Азаматтық, Интернационалдық борышын адал атқарған боздақтарды бір минут үнсіздікпен еске алайық!

Бүгінгі Ауған соғысына қатысқан ардагерлерге арналған іс - шараны ашу үшін сөз мектеп-гимназия директоры Мұратбек Баянұлы Төлекеновке беріледі.

1 - жүргізуші: Көп аузынан түспейтін,

Отан деген немене?

Оның тұлға, түс, кейпін

Достым, білгің келе ме?

Отан - сенің ата - анаң

Отан - досың, бауырың,

Отан - өлкең, астанаң,

Отан - аудан, ауылың

2 - жүргізуші: Отан - тарих, Отан - тіл,

Жасаған елің, өз халқың!

Отан - өлең, Отан - жыр

Көтерген көкке ел даңқын.

Отан - осы достарым,

Көңілге мұны түйе біл!

Отан деп өсіп жан - жағың,

Оны ардақтап, сүйе біл!

1 - жүргізуші: Ат басына күн туса,

Ауыздығымен су ішер.

Ер басына күн туса

Етігімен су кешер - дегендей ХХ ғасырдың аяғында, яғни 1979 - 1989 жылдары ауған жеріндегі соғыс апатын шеккен азаматтарымыз аз емес. Отанды қорғау - азаматтық парызым деп білген, Интернационалдық борышын абыроймен өтеген, бүгінгі кештің қадірлі қонақтарымен таныстыруға рұқсат етіңіздер.

1.

2 - жүргізуші: 1978 жылдың сәуір айында Ауғанстанда революция жасалды. Революциялық кеңес және Республика үкіметі құрылып, төраға қызметі Н. М. Таракиге жүктелді. Жаңа үкіметтің нақтылы реформалық іс - әрекеттері дамыған социалистік елдердегі құрылысқа ұқсас болды. Жаңа өмірдің қалыптасуы барысында басқарушы партия арасында алауыздық пайда болып, өзара тартыс басталды.

1 - жүргізуші: 1979 жылы желтоқсан айында КСРО әскерлері ауған жеріне енгізілді. Бұл әрекет елдегі жағдайды одан ірі шиеленістірді. Ауғанстан жерінде болған ұрысқа 22200 Қазақстандық қатысып, оның 701 жауынгері қаза болса, 484 адам мүгедек болып оралды. 20 жауынгер хабарсыз кетіп, 2205 жауынгер орден, медальдармен марапатталды. Бүгінгі таңда Қазақ елінде 10 000 - ға жуық ауған ардагерлері бар.

2 - жүргізуші: Міне, осы Ауған соғысының аяқталғанына 26 жыл өтті. Сол кездегі әскерге алынған жас жігіттеріміздің бірталайы соғыс зардабын тартып, қазіргі уақытта Ауған соғысының ардагері атанып отыр.

Бүгінгі біздің «Отанды қорғау - Интернационалдық борышың» атты іс - шарамызға қатысып отырған Ауған ардагерлеріне және барлық ардагерлерімізге құрметпен қошемет көрсетелік.

Ән орындалады. «Қазақ жігіттері»

Оқушыларға кезек беріледі.

1 :

- Армысыздар, ауғандық жауынгерлер

Жырым бар жараланған, жаныңды емдер.

Өлгендердің жәннатта болсын жаны,

Тірілерің мың жаса, дәуірлеңдер!

2 :

Отан дейміз от жаққан жерімізді,

Отан дейміз өсірген елімізді.

Отан дейміз туған жер, атамекен -

Биік тау, орман, тоғай, көлімізді.

Мен оның түнін сүйем, күнін сүйем,

Ағынды өзен, асқар тау, гүлін сүйем,

Мен оның қасиетті тілін сүйем,

Мен оның қасиетті тілін сүйем,

Мен оның құдіретті үнін сүйем.

Бар жәндігін сүйемін қыбырлаған,

Бәрі маған «Отан»- деп сыбырлаған

Жаным менің, кеудемді жарып шық та,

Бозторғайы бол оның шырылдағын!

3: Отан - белгілі бір адам үшін оның өзінің елі ғасырлар бойы ғұмыр кешіп және солай болып қалуы үшін жанын пида қып күресіп келе жатқан өңір, өлке ғана емес, туған шаңырағы, ата - ана, бала-шағасы, жары, дос - жаран туысы. Солармен бірге жалғанған көретін қызығы мен бақытты тұрағы, өлгеннен кейін де, ұрпақтарына рухы жар болып жататын топырағы.

Отан!

Отан!

Бәрінен биік екен

Мен оны мәңгілікке сүйіп өтем.

4 - студент: Сақтады олар елін, жерін, қонысын

Ақтады олар азаматтық борышын

Сол үшін де қолтығынан сүйейік,

Ардагерге - майдангерге,

Иейік біз барлық жерде

Басымызды сол үшін.

Ән «Ауылым».

«Ана» әні

5 : - 1979 жылдың 25 желтоқсанынан 1989 жылдың 15 ақпаны, яғни, 9 жылдан аса уақыт бойы кеңес әскерлерінің шектеулі құрамы Ауған жерінде ұрыс жүргізді.

Кеңес одағы басшылығының қаулысымен олар Ауған халқы алдында интернационалдық борыштарын өтеді. 14 мыңға жуық кеңес жауынгерлері бұл соғыста үйлеріне оралмады. Олардың ішінде қазақстандықтар да бар еді. Қайғы мен қасірет әкелген бұл соғыс Қазақстан жерін де айналып өтпеді. Ұрыста қаза тапқан жауынгерлердің ерліктерін есімізде мәңгіге сақтау қасиетті борышымыз. Оларды ұмытпас үшін естеліктер айтылып, мәңгілік алаулар жағылады. Осы дәстүр бәздің Қазақстанда да сақталған. Соғыстың адам баласына әкелер зардабы мен қасіреті шексіз екені баршаға аян. Бұл соғыстан қанша боздақтар оралмады, сол боздақтардың аналары әлі күнге дейін қара жабылып қасірет шегуде. Әр ана баласының кеміс те болса тірі келгенін құдайдан тілемей ме? Сол үмітінің ақталмай, баласының өлі денесін алудан артық анаға бұл дүниеде тең келер қандай қасірет бар?

Қайсар жүрек Ауғандық жауынгерлер,

Жырым бар жырланған жаныңды емдер

Өлгендер тағзым етіп, дұға оқимыз,

Ортамызда жүргендер дәуірлеңдер.

1 - жүргізуші: Бүгінгі кездесуімізге келіп отырған құрметті қонақтарымызға сөз кезегін берсек.

ІІІ. Ауған соғысы ардагерлерімен сұхбат.

(сұрақ - жауап)

Би орындалады.

Ән орындалады.

2 - жүргізуші: Жаулардан қарсы келген жасқанбаған

Жасаған ерлігіне мастанбаған.

Ұрпаққа өмір жолың өнеге боп,

Тарихта ардагерлер асқан бағаң.

1 - жүргізуші: Кеңес әскерлерінің ауған жерінен шығуына 25 жыл толуына орай өткізіліп отырған «Отанды қорғау - Интернационалдық борышың» атты іс - шарамыз өз мәресіне жетті. Сіздердің ерліктеріңіз келешек ұрпаққа мол өнеге. Сіздерге зор денсаулық, қажымас қайрат, жанұяларыңызға бақыт тілей отырып, бүгінгі кешімізді аяқтаймыз. Орындалар ән сіздерге арналады.

Ән орындалады. «Жаса, Қазақстан».

Сценарий вечера, посвященного Дню Воина-Интернационалиста

Я хочу, чтобы гордость была за страну,
Чтоб красивым был прожитый день,
Чтоб заснуть у хорошего чувства в плену Вспоминая хороших людей…

Здравствуйте, дорогие друзья! Наша сегодняшняя встреча - дань памяти всем, кто причастен к героическим и трагическим войнам 20-го столетия. Она проходит в преддверии празднования Дня воина - интернационалиста.

15 февраля 2012года исполняется 23 года со дня вывода Советских войск из Афганистана. Именно в этот день закончилась война, которая длилась в два раза дольше, чем Великая Отечественная.

Наша встреча происходит накануне Дня интернационалиста, и назвали мы её «Живая память». Живая память, потому что живы те, кто воевал, выполняя свой интернациональный долг в Афганистане, Таджикистане, Абхазии, Приднестровье, Чечне … других горячих точках

Живая, потому что память о погибших свято хранят их товарищи по оружию, их семьи и близкие.

И память эта будет жива, пока мы об этом помним.

Так уж повелось у русского солдата защищать не только свою Родину, но и помогать братским народам. И называлось это "выполнением интернационального долга". И тогда, в далеком 1979 году, русские пошли помогать строить счастливую жизнь в глубь Азии.

Мы шли пружинисто и дружно,
Две сотни ног в единый шаг,
И слава русского оружья
Звенела в нервах и ушах.

Мгновенье тоньше волоска,
Оно как искорки свеченье,
Но может быстрое мгновенье
Остаться славным на века…
Одно мгновенье и во мгле
Встает заря над прахом серым,
И ты становишься примером для миллионов на Земле.

9 лет 1 месяц и 18 дней продолжалась война в Афганистане. Именно в ту пору мы узнали, как опасна профессия вертолетчика, что слово "дух" может означать не только что - то возвышенное, но и немытое, бородатое существо с "калашниковым" наперевес.

Военный жаргон обогатился новыми терминами: "зеленка", "вертушка", "груз - триста", "груз - двести"…

Свыше 15 тысяч наших воинов погибли на чужой земле, 6 тысяч скончались впоследствии от ран и болезней, 311 человек пропали без вести. Это были самые большие потери Советской Армии со времен Великой Отечественной. Время отдаляет нас от тех событий. Однако память о войне по-прежнему болью отзывается в людских сердцах.

Того, кто служил в Афганистане и в других горячих точках, мы узнаем не только по орденским нашивкам на штатской одежде…Мы узнаем их по спокойным твердым лицам. Это люди, на которых всегда можно положиться. Каждому хотелось бы иметь таких друзей. Очень верно кем - то подмечено, что человеческая жизнь измеряется не продолжительностью ее, а тем, что ее наполняет.

Среди наших земляков есть те, кто прошёл дорогами Афганистана и Чечни. Это Сопов Николай Васильевич, Богданов Виктор Николаевич, Полянский Иван Иванович, Татаренков Василий Михайлович, Татаренков Виктор Викторович, Арцыбашев Сергей Алексеевич, Чихейдзе Салимжон Мансурович, Бердиков Сергей Владимирович, Бердиков Иван Владимирович.

Низкий поклон вам за Ваше мужество и героизм.

Время выбрало вас,
Закружило в афганской метели,
Вас позвали друзья в грозный час,
Вы особую форму надели.
И в огне горных трудных дорог
Своей кровью кропили походы,
Не заметили в вихре тревог,
Как минуты прессуются в годы.
Верность, доблесть, отвага и честь -
Эти качества не напоказ.
У Отчизны героев не счесть.
Время выбрало вас!
По страницам времён
Под победные марши шагали.
Много славных российских имён
На гранитную вечность вписали.
И когда было тяжко подчас,
Силы таяли в грохоте боя,
Нас бросала на доты не раз
Непреклонная дерзость героев.
Верность, доблесть, отвага и честь -
Эти качества не напоказ.
У Отчизны героев не счесть.
Время выбрало вас. (Виктор Куценко «Время выбрало нас»)

Пусть память будет крепче, чем гранит,

И в сердце кровь стучать не перестанет,

Пока есть Русь, она в душе хранит

Погибших на войне в Афганистане.

О потерях всегда говорить тяжело и больно, но когда из жизни уходят совсем молодые, то говорить тяжело и больно вдвойне.

Сегодня мы склоняем головы в память выпускника нашей школы Сопова Николая Васильевича, погибшего при исполнении служебного воинского долга в Афганской республике 18 марта 1983 года.

Не вылечить память.

Кровавую память не выпить до дна.

Вселенское горе, солдатская доля,

Чужая война…

ПРЕЗЕНТАЦИЯ

Ищу на карте крохотную точку,
Политую свинцом и солью кровяной.
Чтоб вставить в поэтическую строчку
Короткое названье Хорсеной.
Закрою карту, снова открываю
На сердце боль и тяжесть у меня.
Так вот она - та точка роковая,
Кто знал ее вчера? Она Чечня.

Солдат войны не выбирает -
Он верен долгу и стране,
Которая его ввергает,
То в кровь, то в славу, что сверкает
На склонах в памятной Чечне

13 лет назад в наше село пришла страшная весть: погиб Витя Богданов

Лаконичные строки короткой биографии, юное лицо на фотографии. Ему было 20. Как это много в историческом измерении! И как ничтожно мало, если столько отведено судьбой.

Как мало лет он прожил, - всего лишь 20!

Но миг победы больше, чем года. Как трудно умереть, чтобы остаться,

Остаться в наших душах навсегда.

ПРЕЗЕНТАЦИЯ

Пусть короткая жизнь и подвиг наших земляков станут для всех нас нравственным уроком, уроком долга и чести. И сегодня есть, что сказать будущим защитникам Отечества.

Слово предоставляется ученику Штоколову Анатолию

Мы, будущие призывники, гордимся, что учимся в школе, где учились Витя Богданов и Коля Сопов.Они с честью и достоинством выполнили свой патриотический долг и являются для нас примером и образцом. Они не вернулись, но память о них навечно останется в наших сердцах.

Как много русских мальчиков-солдат
В безмолвной вечности лежат отныне.
И с фотографий маленьких глядят
Глазами удивительно живыми.
О, сколько же в России матерей
Облились горькими слезами.
Их боли не пройти, не отогреть
Под траурными черными платками.
Вновь клинья обожженных душ плывут
По небу вперемешку с облаками
Над милым домом снегом упадут
Или прольются теплыми дождями.
Стекут слезой по золоту имен,
По датам, оборвавшим жизнь в зените.
Печально-тихий колокольный звон
Как будто шепчет: «Мальчики, простите…»

20 столетие часто называют бурным, жестоким, таким оно стало и для нашей истории. Война, так или иначе, задела каждое поколение - кто-то сражался с оружием в руках, кто-то провожал близких на войну, кто-то оплакивал погибших.

Чёрным, зловещим крылом ударила в окна матерей похоронка. Сколько выплакано слёз, сколько горя обрушилось на женщину в один миг! Но ни одна мать не сможет смириться со смертью сына. Она всю жизнь ждёт и надеется: а вдруг произойдёт чудо и на пороге появится сын, её кровинушка.

Помяни нас, Россия, в декабрьскую стужу,
Перед тем, как сойдёшься за праздничный стол.
Вспомни тех, кто присяги тебе не нарушил,
Кто берёг тебя вечно и в вечность ушёл.
Помяни нас, засыпанных пеплом и пылью,
Пулемётами врезанных в скальную твердь.
Запиши нас в историю горестной былью
И рубцом материнское сердце отметь.
Помяни нас, Россия, и злых, и усталых,
Одуревших от зноя, без сна, без воды.
Отмеряющих жизнь от привала к привалу,
От звезды до звезды, от беды до беды.
Помяни нас и гордых атакой победной,
Ни на шаг не сошедших со взятых вершин.
Не трибунною речью, не строчкой газетной -
На великих скрижалях любви запиши.
Помяни нас, Россия, в известной печали,
Златорусую косу свою расплетя.
Мы оставшимся помнить и жить завещали,
Жить, как прожили мы - для тебя! (И.Морозов «Помяни нас Россия»)

Человеческая память недолговечна, а неумолимое время стирает с земли следы этих войн. Войн, в которой десятки тысяч вчерашних мальчишек, вставших в армейский строй после школьной скамьи, стали калеками. Больше миллиона советских людей прошло через горнило Афганистана и Чечни. Немало полегло их на той каменистой земле: тысячи погибших и умерших от ран и болезней, сотни пропавших без вести. Много матерей и отцов не дождались своих сыновей, и не сказали они «Мама, я жив...».

Минута молчанья…
Товарищи, встаньте
И в памяти павших Героев представьте.
Навек в нашем сердце
Бессмертных имён их звучанье.
Минута молчанья, минута молчанья…

МИНУТА МОЛЧАНИЯ (метроном)

Сегодня на нашу встречу приглашены воины-интернационалисты, для которых годы службы в Афганистане остались позади, годы, наполненные тревогами и риском. Ведь героизм и есть добросовестное выполнение до конца и в любых условиях своего долга - человеческого, воинского.

Что бы ни говорили, что бы ни думали, а вы сумели с достоинством и честью пройти огонь боёв и дым пожарищ…

Что бы ни говорили, что бы ни думали, а вы знаете цену мужской дружбе, закаленной в огне, знаете, как оплакивать потери, вы честны перед совестью и святой памятью.

Что бы ни говорили, а вы пройти сумели
Все, что вам отмерила война,
И не зря сегодня вы надели
Ваши боевые ордена.

Слово предоставляется представителям «Боевого братства»