Очерк Степь (на белорусском языке)

Очерк "Степь" был переведен на белорусский язык с помощью онлайн переводчика и вот, что получилось:   Кожны адпачывае па-рознаму. Адзін - дома за чытаннем кнігі, другі - за кампутарам, трэці - ў начным клубе на дыскатэцы. Я ж магу па-сапраўднаму адпачыць толькі сам-насам з прыродай. Не ў гарах, не на моры, не ў лесе, а ў роднай кавалерской стэпы, дзе ўсё вакол адкрыта майму погляду. Далёкі гарызонт! Дзе-то там іншыя міры, а побач стрекочат конікі, пераскокваючы з былінкі на былінку. Вёрткія яшча...
Раздел География
Класс -
Тип Другие методич. материалы
Автор
Дата
Формат docx
Изображения Нет
For-Teacher.ru - все для учителя
Поделитесь с коллегами:

СТЭП.
«Радзімая стэп пад нізкім данскім небам! Вилюжины бэлек, сухадола,
красноглинистых яравых, кавыльны прастор ... Нізка кланяюся і па-сыно-
вьи цэлую тваю прэсную зямлю, Данская, казачай нержавеючай крывёю
палітая стэп ... »
М. А. Шолахаў.
«Параць над стэпам чырвоныя каршуны, Снягі восеньскія далі. Стаіш ты
на стромкім яра, слухаеш песню і, нібы наяве, бачыш усё, што даўно
мінула ... »
В. А. Закруткин.
Кожны адпачывае па-рознаму. Адзін - дома за чытаннем кнігі, другі - за кампутарам, трэці - ў начным клубе на дыскатэцы. Я ж магу па-сапраўднаму адпачыць толькі сам-насам з прыродай. Не ў гарах, не на моры, не ў лесе, а ў роднай кавалерской стэпы, дзе ўсё вакол адкрыта майму погляду. Далёкі гарызонт! Дзе-то там іншыя міры, а побач стрекочат конікі, пераскокваючы з былінкі на былінку. Вёрткія яшчаркі грэюцца на сонейку, а высока ў небе выконваюць сваю песню жаўрукі.

Мне ўтульна і прыемна ў стэпы і вясной, калі яна наліваецца зелянінай, прачынаючыся ад сну. І летам, калі пакрываецца палянкамі саспелай суніцы. І восенню, калі седеет ад кавыль, пераліваліся, нібы марскія хвалі. І зімой, калі ўсё вакол белым - бел, і толькі па пакінутых на снезе слядах можна зразумець, што стэп жыве. Вось прабег, пятляючы, заяц, а вунь там трушком бегла ваўчыная зграя. Многае маглі б расказаць малюнкі на белым снезе, яны падобныя літарах на аркушы паперы. Галоўнае, умець іх прачытаць.

Летам, бывала, выганіш статак кароў у стэп, і пакуль яны пасвяцца, павольна перажоўваючы травяную жуйку, падклала пад галаву палявую сумку і, не прыкметна для сябе, засынаеш. А калі прачынаешся і спалохана азірацца па баках, не збегла Ці статак на фермерская поле. Няма. Буренкі ўсё гэтак жа стаяць на месцы, многія нават ляжаць. Сонца пячэ, трэба шукаць хоць нейкае дрэва, хоць нейкую цень. Але дарэмна. Стэп ...
Шмат што бачыла на сваім вяку наша стэп. Табуны дзікіх коней змянілі коні качавых плямёнаў, потым з'явіліся нашы продкі - казакі. І для іх конь - верны сябар. А потым на змену прыйшла тэхніка, сталёвыя коні, трактары і камбайны. Але не толькі яны. Выбухамі снарадаў рваўся наш чарназём. Быццам гіганцкія чорныя жукі паўзлі па стэпе фашысцкія танкі. Нібы шнары пасля цяжкай хваробы да гэтага часу застаюцца ў стэпе зарастаючыя акопы.
Стэп ... Не адзін паэт, не адзін пісьменнік прысвячаў табе свае радкі. І ёсць за што: за разлог, за свабоду, за абсяг. Дык жыві, Стэп, яшчэ доўга, хоць застаецца цябе з кожным годам усё менш і менш. Сыходзіш ты, саступаючы палях, агародах і садам. А разам з табой сыходзіць у далёкае мінулае і дзяцінства ...




© 2010-2022