Өлең: Сезім сыры

Сезім сыры

Көңілім жабырқаулы неге менің?

Жүрегімнің түбіне үңілемін.

Өмірдің қыспағына шыдай алмай,

Еңсем түсіп,жабырқап түңілемін.

Күндер сансыз өтуде,өмір мәнсіз,

Мен үшін бәрі жұтаң,бәрі сәнсіз.

Бозторғайлар шырылдап мәз болса да,

Өтіп жатыр көп күннің бәрі әнсіз.

Мен құмарттым өзіңе ғашық болдым,

Сезім саған итеріп,асық ьолдым.

Махаббаттың түссем де азабына,

Сүйемін деп айта алмай жасық болдым.

Алғашында ештеңе аңғармадым,

Осы еді ғой меніңде таң қалғаным.

Қыз сабырын сақтайды дегенменен,

Мен өзіңді сүюден арланбадым.

Мөлдір Раманова

Қаратау қаласы