Стихотворение собственного сочинения Кариму Хакимову

Сиңа сүзем бар ,Кәрим абый.

Купме көзләр килеп китте ?

Кәрим абый туган ягыма.

Юк син арабызда,.ләкин исемең,

Даның үрли биек кыяга.

Синең үткән сукмаклардан йөрү,

Искитәрлек бәхет түгелме?!

Шундый гаҗәп гомер яшәп,

Бөек шәхес булу җиңелме?

Халкың өчен янып-көюең,

Йөрәгендә йөртә hәр кеше.

Мул тормышлы авыл кешесеме,

Дан казанган завод эшчесе!

Күрәсеңме, синең яулап алган

Бөек җиңү,гади алымың...

Катлаулана ,актаралар...

Чал язмышлы тарих катламын.

Ялгыз калып ,кайвакытта,

Язмышыңны куеп алдыма.

Уйлыйм ,Кәрим абый, синең хакта

Хезмәттә син hаман халкыма.

Ирек,бәхет өчен йөрегән юлың ,

Тарихларда калган ул еллар.

Күңелләрдә мәңге сакланырлар,

Без яшәсәк ,яшәгәндә халыклар.

Хисамутдинова Г.А.