Конспект сказки на тему Абдулла Алишның Койрыклар әкиятен сәхнәләштерү

Абдулла Алишның «Койрыклар» әкиятен сәхнәләштерү

Максат: Татар халык иҗаты әсәрләрен өйрәнүне дәвам итү.

Ярдәмчел булырга, бер-береңә булышырга өйрәтү.

Әкиятне рольләргә бүлеп, сүзләрне дөрес әйтеп уйнау.

Балаларда артистлык сәләтен үстерү.

Сәхнә бизәлеше: урман күренеше, агачлар, имән агачында койрыклар, куян оясы.

Катнашалар: саесканнар, аю, бүре, төлке, куян, мәче, эт.

Әкият барышы

2 саескан очып керә.

Саесканнар: Әй, сез, ерткычлар, урман җәнлекләре! Томан беткәч тә, кояш күтәрелгәч тә, карт имән янына барыгыз, койрыклар алыгыз.

Алар очып чыгып китәләр.

Куян - агач артыннан, аю - өненнән, ояларыннан бүре һәм төлке чыга.

Алар уртага җыелалар.

Аю: Бу нинди боерык?

Бүре: Нәрсә соң ул койрык?

Төлке: Ул нигә кирәк?

Куян: Әйтегез әле тизрәк?

Бергә: Әйдәгез, барып алыйк!

Акрын гына таралышалар.

Куян агач артыннан чыга. Шулвакыт җил исә, яшен яшьни, күк күкри.

Яңгыр ява башлый. Куян курка.

Куян: Ой, яңгыр ява. Җил исә. Салкын. Бармыйм әле (китә).

Дөп тә дөп басып, кулына таяк тотып аю керә.

Аның каршысына сикереп куян чыга.

Куян: Аю бабай! Карт имән янына барасыңдыр, үзеңә койрык аласыңдыр, миңа да алып кайт әле.

Аю: Әгәр дә онытмасам, алып кайтырмын, авыр эш түгел бит (китә).

Тып да тып тавыш килә. Бүре керә.

Аның каршысына сикереп куян чыга.

Куян: Бүре абый! Карт имән янына барасыңдыр, үзеңә койрык аласыңдыр, миңа да алып кайт әле.

Бүре: Барысына да җитсә, артып калса, алып кайтырмын (китә).

Дөп тә дөп басып төлке килә.

Каршысына сикереп куян чыга.

Куян: Апакаем төлке, карт имән янына барасыңдыр, үзеңә койрык аласыңдыр, миңа да алып кайт әле.

Төлке: Ярый, ярый. Койрык алырмын, куян дустым сорады диярмен (китә).

Җәнлекләр койрык сайлыйлар.

Төлке6 (сайлый). Минем койрык матур, йомшак, зур (китә).

Бүре: (сайлый). Койрыгым зур, матур, йонлач (китә).

Аю: Сайлый). Койрыгым кечкенә булды, ярар инде (китә).

Аю кайта, аның каршысына куян чыга.

Куян: Аю бабай! Алдыңмы миңа койрык?

Аю: Кит әле, ялкау куян! Үзең бармагач кем бирсен сиңа койрык. Минем дә менә кечкенә генә (китә).

Бүре кайта, аның каршысына куян чыга.

Куян: Бүре абый! Бир әле миңа дигән койрыкны.

Бүре: Кая әле сиңа дигән койрык, үземә дә көчкә алдым. Минем койрык менә зур, матур (китә).

Төлке кайта, каршысына куян чыга.

Куян: Төлке апакаем! Миңа дигән койрыкны бир, шатландыр.

Төлке: Син генә әле монда, бар да ал. Менә минем койрык йомшак, зур, матур (китә).

Куян елап җибәрә.

Куян: Туганнар мине онытканнар (китә).

Куыша-куыша, сугыша-сугыша эт белән мәче керә.

Мәче: (тырный). Мияу-мияу! Минем койрык яхшы.

Эт: (тешли). Һау-һау! Юк, минем койрык яхшы.

Сугышып китәләр, мәченең койрыгы өзелә. Алар чыгып китәләр.

Җил койрыкны куян оясына очыртып китерә.

Куян: (чыга, койрыкны үзенә алып тага). Ура, минем дә койрыгым булды (шатлана, бии, сикерә).

Артистлар белән таныштыту.